Marek Jurek czyli archetyp polityka polskiej prawicy.

A więc stało się. Rozłam. Nie o stołki poszło, nie o władzę, nawet nie o kasę. O Ideę. I urażoną dumę. Myślałem, że już powtórki z tej bzdury szybko nie uświadczę. Że chociaż kadencję dokończą w jednym kawałku. Wiecie co mi się przypomniało?

Konwent św. Katarzyny. Pamiętacie? Grupa prawicowych stronnictw powołała Konwent jako platformę integracyjną w 1995 r. Mieli wystawić wspólnego kandydata do prezydenckich wyborów, takiego któremu udałoby się zawalczyć z lewicą. Jak się skończyło? Kompromitacją. Wyszły dwa sprzeczne komunikaty o wyniku ostatecznego głosowania. Część uczestników ogłosiła, że kandydatem jest Gronkiewicz-Waltz [tak, tak misie drogie Prezydent Stolycy:)] a część, że Jan Olszewski, do żadnego porozumienia nie doszło choć handryczyli się długo. Dali oczywiście dupy, a w wyborach zwyciężył niebieskooki produkt marketingowy o kryptonimie „Kwaśniewski”.

Teraz Marek Jurek i jego odwieczne idee fixe czyli życie poczęte. A skończy się tak, że wygra jakiś produkt marketingowy o kryptonimie „Olejniczak”[małe szanse bo produkt strasznie czuć chińskim plastikiem, najwyżej wezmą innego] I zabierze się za ustawę skrobankową. Zmieni, rozwali, dopuści skrobanken for demand.

A Marek Jurek będzie chodził w glorii ideowca.

Jest szansa, że może jakoś to odkręcą, ale jak znam spory „ideowe” to niewielka.

P.S Giertych z Wierzejskim chyba się ze szczęścia urżnęli. Ale Jareczek tego im nie zapomni:).

P.S 2 Postkomuchy pękają z uciechy pod stołem.

P.S 3. Tusk oczywiście z radości upadł na głowę bo zaczął coś bredzić o współpracy z M. Jurkiem.

Explore posts in the same categories: Historia, Polityka, Polska, Śmieszne-Nie-Śmieszne